مشخصات مصرف کننده
میانگین سنی در اندونزی 30.2 سال است: 27.3 درصد از جمعیت بین 0 تا 14 سال ، 66.5 درصد بین 15 تا 64 و 6.2 درصد 65 و بیشتر است. اندونزی حدود 250 میلیون نفر جمعیت دارد که نیمی از آنها مرد و نیمی زن هستند. پیش بینی می شود 68 درصد از جمعیت اندونزی در 10 سال آینده در شهرها زندگی کنند. خانوارها در اندونزی بسیار زیاد هستند ، زیرا 7٪ خانوارها فقط از یک نفر تشکیل می شوند ، 35٪ از دو یا سه نفر ، 41٪ از چهار یا پنج نفر ، 17٪ از شش نفر یا بیشتر. میزان سواد آموزی در کشور 95٪ است که 92٪ از کودکان در دوره ابتدایی ثبت نام کرده اند و 77٪ در آموزش متوسطه ثبت نام می کنند. در اندونزی ، زنان کمتر از مردان به تحصیلات متوسطه متوسل می شوند ، اما به احتمال زیاد آنها می توانند به تحصیلات عالی برسند. در حالی که 18٪ از خانمها دارای تحصیلات عالی هستند ، نرخ برای آقایان 14٪ است.
قدرت خرید
تولید ناخالص داخلی سرانه در اندونزی سالها است که نوسان دارد. اما در سال 2017 ، دوباره افزایش یافت و به 3،846 دلار PPP رسید. متوسط ​​حقوق در کشور 13120 دلار در سال است. مصرف خانوار در حال افزایش است و پیش بینی می شود که در سال 2019 بیشتر شود. با وجود آن که اندونزی از سال 1999 بیش از نصف کاهش یافته است و فقر خود را به نصف کاهش می دهد ، نابرابری در کشور به سرعت در حال افزایش است. 20٪ ثروتمندترین رشد نسبت به بقیه جمعیت از درآمد و مصرف بسیار بالاتری برخوردار بوده اند. ضریب جینی اندونزی در مقایسه با سایر کشورهای منطقه نسبت به سایر کشورهای منطقه نسبتاً زیاد است ، به عنوان 38.1 درصد در سال 2017. اندونزی دارای ششمین نابرابری در جهان است ، جایی که چهار مرد ثروتمند در این کشور ثروت بیشتری از 100 میلیون فقیرترین مردم در ترکیب دارند. . این ارقام در سراسر کشور متفاوت است ، اما اختلاف حقوق جنسیتی در اندونزی هنوز بین 19 تا 23 درصد است.
رفتار مصرف کننده
اندونزی چند سال است که نرخ رشد مداوم را تجربه می کند ، که با افزایش درآمدها (از جمله درآمد یکبار مصرف) منعکس شده و بدین ترتیب هزینه های کل خانواده را افزایش می دهد. از آنجا که بسیاری از مصرف کنندگان کم درآمد اندونزی همچنان به بخش درآمد متوسط ​​ادامه می یابند ، در عادت های خرج کردن و انتخاب محصول پیشرفت می کنند. در حالی که این به معنای افزایش انتظار می رود هزینه ها در بسیاری از بخش ها باشد ، شرکت ها همچنین برای جذب این مصرف کنندگان جدید نیاز به کالاهای متفاوت و تقسیم شده تری دارند. در حالی که کانال های خرده فروشی سنتی هنوز بر بازار تسلط دارند ، خرده فروشی های مدرن همچنان به رشد خود ادامه می دهد ، و این امر منجر به رشد فروشگاه های راحتی می شود. بازار خرده فروشی اندونزی با اندازه بسیار زیاد آن مشخص می شود. در حالی که این شرکت فرصت های بی شماری را برای شرکت های تجاری مصرف کننده در قالب یک طبقه متوسط ​​و رو به گسترش در سطح متوسط ​​، مصرف کنندگان دیجیتال و همچنین شهرهایی با سرعت بالا در خارج از جاکارتا به ارمغان می آورد ، بسیاری از چالش ها - از جمله هزینه بالای خدمات در سراسر مجمع الجزایر گسترده. - هنوز وجود دارد. خرید آنلاین در کشور هنوز محبوبیت زیادی ندارد ، زیرا اکثر مصرف کنندگان ترجیح می دهند خرید حضوری را انجام دهند. علاوه بر این ، زیرساخت ها هنوز توسعه نیافته اند و همین امر باعث می شود که تحویل ها در خارج از شهرهای اصلی به چالش کشیده شود. مصرف کنندگان تمرکز کمتری روی قیمت و بیشتر بر روی فاکتورهای دیگر مانند کیفیت کلی محصول و قابلیت اطمینان برندها داشته اند. مصرف کنندگان گرایش به وفاداری به مارک ها دارند ، حتی اگر آن مارک خاص ارزان ترین گزینه نباشد - به ویژه وقتی در مورد کالاهای خانگی و مراقبت شخصی و همچنین مواد غذایی و نوشیدنی صحبت می شود. بنابراین ، حتی اگر قیمت هنوز یک عامل مرتبط است ، مصرف کننده اندونزی حاضر است هزینه بیشتری را برای یک محصول با کیفیت بالاتر پرداخت کند. با این حال ، برای مصرف کنندگان کم درآمد ، قیمت یک عامل تعیین کننده هنگام خرید است. در حالی که در اندونزی جایی برای مارک های خارجی وجود دارد ، مصرف کنندگان محصولات محلی را ترجیح می دهند ، زیرا اعتماد بیشتری به کیفیت خود دارند و معتقدند که شرکت های محلی مصرف کنندگان اندونزی را بهتر از برندهای خارجی درک می کنند. علاوه بر این ، در حالی که هنگام خرید تعیین کننده نیست ، اندونزیایی ها تمایل دارند مارک ها و مغازه هایی را ارائه دهند که خدمات پس از فروش با کیفیت ارائه می دهند.